Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης που αναφέρεται στο βιβλίο, αποτελεί ιστορικό πρόσωπο. Όπως και στην πραγματικότητα, γεννήθηκε περί το 90 π.Χ. στο Αγύριον (σημερινή Aggira) της Σικελίας και υπήρξε σημαντικός ιστορικός και συγγραφέας της περίφημης Ιστορικής Βιβλιοθήκης, όπου διασώζονται πολλές πληροφορίες για τον αρχαίο κόσμο.
Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης δεν εμφανίζεται ως ζωντανό πρόσωπο στο βιβλίο, καθώς η έναρξη της πλοκής του τοποθετείται 10 χρόνια περίπου μετά τον θάνατό του που είναι αβέβαιο αν σχετιζόταν ή όχι με τα γεγονότα της ρωμαϊκής κατάκτησης της Αιγύπτου την ίδια εποχή. Ωστόσο αναφέρεται στην εναλλακτική ιστορία του βιβλίου ως ο προκάτοχος του Στράβωνα στην διεύθυνση της Βιβλιοθήκης της Αλεξανδρείας, έχοντας υπηρετήσει πιστά τον Πτολεμαίο ΙΒ΄ τον Αυλητή και έπειτα την βασίλισσα Κλεοπάτρα, μέχρι και τον θάνατό του σε ηλικία 60 ετών.
Ο λόγος που αναφέρεται το συγκεκριμένο πρόσωπο είναι διότι στην φανταστική μας ιστορία αποτέλεσε έναν από τους εμπνευστές και σχεδιαστές του Οφθαλμού του Ρα, του μυστικού πτολεμαϊκού υπερόπλου που είναι ικανό να καταστρέψει κάθε εχθρό του Πτολεμαϊκού Βασιλείου. Το όπλο όμως αυτό κατασκευάστηκε για μελλοντικούς πολέμους και σχεδιάστηκε έτσι ώστε μόνο με ένα ειδικό "κλειδί" να μπορέσει να τεθεί σε λειτουργία. Το "κλειδί" αυτό έσπασε σε δύο κομμάτια, τα οποία χαρίστηκαν ως φυλαχτά στα δίδυμα παιδιά της βασίλισσας Κλεοπάτρας, ως υποτιθέμενο δώρο του ουράνιου πατέρα τους και ηλιακού θεού που με τις πανίσχυρες ακτίνες του θα τροφοδοτούσε το υπερόπλο.
Χωρίς όμως ακόμα να γνωρίζει την χρησιμότητα του φυλαχτού και αμφισβητώντας την ιστορία της μητέρας του ότι ήταν γιος του Ρα, ο πρίγκιπας Αλέξανδρος, σε νεαρή ηλικία θα πέταγε το δικό του φυλαχτό στο ποταμό Νείλο και θα έχανε έκτοτε τα ίχνη του. Με έναν αφάνταστο όμως τρόπο, το φυλαχτό αυτό θα έβρισκε τον δρόμο για να φτάσει τελικά στα χέρια των συνωμοτών που καίτοι ομονοούσαν ως προς την ανάγκη τους να καταστρέψουν την βασίλισσα Κλεοπάτρα, όλοι τους ήθελαν να έχουν το υπερόπλο αυτό υπό τον έλεγχό τους την επόμενη μέρα, ξέροντας καλά ότι οι τωρινοί τους σύμμαχοι σύντομα θα γίνονταν ανταγωνιστές τους, στον αγώνα τους για κυριαρχία επί του γνωστού κόσμου.
