Μιθριδάτης Γ΄ της Κομμαγηνής

 Ο Μιθριδάτης Γ΄ της Κομμαγηνής που αναφέρεται στο βιβλίο, υπήρξε και ιστορικός βασιλιάς της περιοχής από το 20 μέχρι το 12 π.Χ.

Στην πραγματικότητα, ο Μιθριδάτης ήταν γιος του Μιθριδάτη Β΄ της Κομμαγηνής της Δυναστείας των Οροντιδών και της Λαοδίκης που πιθανότατα καταγόταν από τους Σελευκίδες. Νυμφεύτηκε την Ιοτάπα από την Μηδία, με την οποία απέκτησε τρεις κόρες και έναν γιο.

Στην φανταστική μας ιστορία, ωστόσο, η ζωή του συγκεκριμένου ηγεμόνα κυλά αρκετά διαφορετικά. Ο θάνατος του πατέρα του συμβαίνει νωρίτερα, με αποτέλεσμα το 20 π.Χ. να είναι ήδη για αρκετά χρόνια βασιλιάς της περιοχής. Αντί για την Ιοτάπα, νυμφεύεται την Δύναμη της Δυναστείας των Μιθριδατιδών του Πόντου, από την οικογένεια της οποίας κληρονομεί μία βαθύτατη γνώση σχετικά με τα γνωστά δηλητήρια και με τα αντίδοτά τους. Η Δύναμη, πριν τον θάνατό της, του χαρίζει μία κόρη την Άκα Β΄ (που είναι συνώνυμη, αλλά δεν ταυτίζεται με την μία από τις τρεις πραγματικές του κόρες που πήρε το όνομα αυτό από την οικογενειακή τους παράδοση).

Η θέση του βασιλείου του, το καθιστά πιθανό στόχο των Παρθών, ενώ οι καταιγιστικές εξελίξεις στην Αλεξάνδρεια, φανερώνουν την ολοένα και ασθενέστερη θέση της βασίλισσας του γνωστού κόσμου, κάτι που επιτρέπει στον βασιλιά της περιοχής αυτής να επέμβει στα εσωτερικά της Πτολεμαϊκής Αιγύπτου, δηλώνοντας την στήριξή του σε ομάδες στρατιωτικών που αρχίζουν να αμφισβητούν την δυνατότητα της βασίλισσας Κλεοπάτρας να αντιμετωπίσει τους εκβιαστές της, μετά την ξαφνική εξαφάνιση της κόρης της, Σελίνης. 

Ο ηγέτης ωστόσο του μικρού αυτού υποτελούς στο στέμμα της Αιγύπτου βασιλείου επιλέγει να κρατά σχετικά χαμηλό προφίλ, κρατώντας πάντοτε κρυφό ένα μέρος της πολιτικής του ατζέντας.

Σεγίμερος

 Ο Σεγίμερος που αναφέρεται στο βιβλίο υπήρξε ιστορικό πρόσωπο του 1ου αιώνα π.Χ. Όπως και στην πραγματικότητα, ήταν φύλαρχος του γερμανικού φύλου των Χερούσκων και παράλληλα σύμμαχος για ένα διάστημα της Ρώμης και του Οκταβιανού.

Στην πραγματικότητα, επεδίωξε αρχικά να έχει καλές σχέσεις με την Ρώμη, στέλνοντας και τους δύο γιους του στον ρωμαϊκό στρατό, όταν όμως ο γιος του Αρμίνος στασίασε κατά της Ρώμης, το 9 μ.Χ., υποστήριξε τον γιο του και πολέμησε στο πλάι του στην Μάχη του Τευτοβούργιου Δρυμού που εξελίχθηκε σε μεγάλη νίκη των γερμανικών φυλών κατά της Ρώμης.

Στην εναλλακτική μας ιστορία, ο Σεγίμερος επιλέγεται μεταξύ των Γερμανών φυλάρχων, για να οδηγήσει τους πολεμιστές τους στην Μεσόγειο, ακολουθώντας την εκστρατεία του Οκταβιανού κατά την βασίλισσας Κλεοπάτρας. Ωστόσο, γνωρίζοντας ότι δεν έχει να κάνει με την υπερδύναμη που ήταν η Ρώμη μέχρι πριν λίγες δεκαετίες επιμένει να αντιμετωπίζει τον Οκταβιανό σχεδόν επί ίσοις όροις, κάτι που εμφανώς εκνευρίζει τον Ρωμαίο ισόβιο δικτάτορα που ωστόσο προσπαθεί να τον ανέχεται, διότι χρειάζεται του άνδρες του για την εκστρατεία. 

Ωστόσο, μία σύγκρουση μεταξύ των δύο ανδρών μοιάζει προδιαγεγραμμένη και μόνο με μία έξυπνη, όσο και ανέντιμη κίνηση, ο εχθρός αυτός θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί, χωρίς την διάλυση της συμμαχίας της Νέας Ρωμαϊκής Πολιτείας με τις γερμανικές φυλές.

Βιργίλιος

 

Ο Βιργίλιος υπήρξε άλλο ένα ιστορικό πρόσωπο που εμφανίζεται στο βιβλίο και όπως και στην πραγματικότητα, γεννήθηκε στην βόρεια Ιταλία το 70 π.Χ. και ήταν προικισμένος με ένα τεράστιο ταλέντο στην εκφορά του ποιητικού λόγου. 

Στην πραγματικότητα, υπήρξε στενός συνεργάτης του Οκταβιανού Αυγούστου, του οποίου την άνοδο στην εξουσία διευκόλυνε με την σύνθεση του επικού του έργου, της Αινειάδας που, μέσα από τον μύθο του αρχαίου Τρώα που ταξίδεψε στην Ιταλία, ανάγει σε αυτόν την γενιά του Οκταβιανού, προβάλλοντας τρόπον τινά την ακαταλληλότητα του συγκεκριμένου ηγέτη για να αναλάβει την ισόβια και αδιαπραγμάτευτη απόλυτη εξουσία.

Στην φανταστική, εναλλακτική πραγματικότητα του βιβλίου πάντως, ο Βιργίλιος συνδέεται στενά με τον Οκταβιανό από όταν τον είχε βοηθήσει να αποδράσει από την πτολεμαϊκή φυλακή στην οποία βρέθηκε στο τέλος του Μεγάλου Πολέμου. Όπως και στην πραγματικότητα, δρα ως προπαγανδιστής του Οκταβιανού, επιστρατεύοντας το ταλέντο του, για να στηρίξει τον ηγέτη και φίλο του, στον οποίο πιστεύει ολόψυχα, αφιερώνοντας όμως το έργο της ζωής του, όχι στα μακρινά γεγονότα της μετανάστευσης του Αινεία, αλλά στην ηρωική αντίσταση του Ιουλίου Καίσαρα και του Οκταβιανού στην Ιταλία, τον καιρό του πολέμου με τους Πτολεμαίους.

Ο Βιργίλιος φαίνεται να είναι εις θέσιν να κατευθύνει την κοινή γνώμη στην Νέα Ρωμαϊκή Πολιτεία προς όφελος του Οκταβιανού, ενώ όταν του ζητείται από αυτόν, δέχεται να τον συνοδέψει στην εκστρατεία του, καταγράφοντας ως ιστορικός, τα γεγονότα, τα οποία ετοιμάζεται να συμπεριλάβει σε ένα νέο επικό ποίημα για την επιστροφή της Ρώμης στην Μεσόγειο. Καίτοι διατηρεί ασφαλώς χαμηλό προφίλ, αποτελεί στην ουσία έναν από τους βασικότερου πυλώνες της ισχύος του Οκταβιανού. 

Οκταβία η Νεότερη

 

Η Οκταβία η Νεότερη, η αδελφή του Οκταβιανού, υπήρξε ιστορικό πρόσωπο και ο ρόλος της υπήρξε, όπως και στο βιβλίο, βασικός στην σύγκρουση του Οκταβιανού με τον Μάρκο Αντώνιο, ο οποίος την εγκατέλειψε για την βασίλισσα Κλεοπάτρα. Όπως και στην πραγματικότητα, γεννήθηκε περί το 66 π.Χ., στην πόλη Nola της Ιταλίας, όντας κόρη του Γάιου Οκταβίου και της Ατίας Βάλβας, της ανιψιάς του Ιουλίου Καίσαρα.

Στην πραγματικότητα, υπήρξε σύζυγος του Μάρκου Αντωνίου, η οποία του χάρισε δύο κόρες που ονομάστηκαν Αντωνίες (η Πρεσβυτέρα και η Νεοτέρα). Ωστόσο, ο Μάρκος Αντώνιος αποφάσισε να παρατήσει την σύζυγο και τις κόρες του και να διεκδικήσει την βασίλισσα της Αιγύπτου, Κλεοπάτρα. Ο γάμος αυτός ωστόσο του Μάρκου Αντωνίου με την Οκταβία τη Νεότερη αποτελούσε στην ουσία τμήμα της συμφωνίας του Μάρκου Αντωνίου με τον Οκταβιανό για τον διαμοιρασμό της ισχύος στην ρωμαϊκή επικράτεια. Η προσβολή αυτή κατά της Οκταβίας μεταφράστηκε ως προσβολή κατά του Οκταβιανού, ωθώντας τον έτσι στο να κινηθεί ανοικτά κατά του παλαιού συνεργάτη του, οδηγώντας τον ρωμαϊκό κόσμο σε έναν ακόμα εμφύλιο πόλεμο, από τον οποίο επρόκειτο εκείνος να βγει πιο ισχυρός από ποτέ.

Στην φανταστική ιστορία του βιβλίου ωστόσο, ο γάμος της Οκταβίας με τον Μάρκο Αντώνιο δεν προλαβαίνει να λάβει χώρα, λόγω των καταιγιστικών εξελίξεων του Μεγάλου Πολέμου. Η Οκταβία εμφανίζεται ότι τότε υπήρξε ερωτευμένη με τον άνδρα που της προόριζε ο αδελφός της, ενώ ο Μάρκος Αντώνιος, καίτοι ελκυόταν από την ομορφιά της, δεν έτρεφε το ίδιο βαθιά αισθήματα για εκείνη, καίτοι εκμεταλλεύτηκε την αγάπη της, πλαγιάζοντας μαζί της πριν τον γάμο που δεν έγινε ποτέ, καθώς ο Μάρκος Αντώνιος κατέληξε εν τω μεταξύ στο πλευρό της βασίλισσας Κλεοπάτρας. Από την ένωσή του με την Οκταβία όμως, προέκυψε μία εγκυμοσύνη που δεν επρόκειτο όμως να φτάσει μέχρι την γέννα. 

Ταξιδεύοντας μαζί με την ομάδα του Λέπιδου προς την Νέα Ρωμαϊκή Πολιτεία, στην Νήσο των Πρεττανών, η Οκταβία έπεσε θύμα μίας επίθεσης Ρωμαίων πολιτών, η οποίοι με αυτόν τον τρόπο εκδήλωναν το μίσος τους για τον πατέρα του αγέννητου παιδιού, τον οποίο και θεωρούσαν προδότη. Το βίαιο περιστατικό είχε ως αποτέλεσμα την αποβολή του εμβρύου και την αδυναμία έκτοτε της Οκταβίας να κάνει παιδιά, κάτι που ενήργησε αρνητικά στην ψυχολογία της, δημιουργώντας της μία εκδικητική εμμονή απέναντι στην βασίλισσα Κλεοπάτρα και στα παιδιά της.

Για να πετύχει να τιμωρήσει τον Μάρκο Αντώνιο με τον θάνατο των αγαπημένων του ατόμων, υποστηρίζει με όλο της το είναι τον επίσης διψασμένο για εκδίκηση αδελφό της, Οκταβιανό και γίνεται μία από τους πιο χαρισματικούς διπλωμάτες της Νέας Ρωμαϊκής Πολιτείας, ταξιδεύοντας σε όλον τον γνωστό κόσμο και εκπροσωπώντας τον αδελφό της εν τη απουσία του στις συναντήσεις των συνωμοτών και προασπίζοντας τα ρωμαϊκά συμφέροντα με απόλυτη επιτυχία. 

Φραάτης Δ΄ της Παρθίας

 

Ο βασιλιάς Φραάτης Δ΄ της Παρθίας είναι ένα ιστορικό πρόσωπο που, όπως και στο βιβλίο, γεννήθηκε κάποια στιγμή, στα μέσα περίπου του 1ου αιώνα π.Χ. και ανήλθε στην εξουσία το 37 π.Χ., για να βασιλέψει μέχρι τον θάνατό του το 2 π.Χ.

Καίτοι η πραγματική του ηλικία δεν μπορεί να υπολογιστεί με ακρίβεια κατά την έναρξη των γεγονότων του βιβλίου, ήτοι κατά το 20 π.Χ., αυτή ορίζεται καλλιτεχνική αδεία στα 50 περίπου έτη.

Ως Πάρθος, ο βασιλιάς Φραάτης θεωρούσε τον εαυτό του συνεχιστή της παλαιάς Περσικής Αυτοκρατορίας του Δαρείου και του Ξέρξη και ήταν εξ ορισμού εχθρικός απέναντι στα βασίλεια του ελληνιστικού κόσμου που προήλθαν από την κατάρρευση της παλαιάς εκείνης Αυτοκρατορίας, τον καιρό του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Όπως και στην πραγματικότητα, συνάντησε πολλές φορές στο πεδίο της μάχης τον Μάρκο Αντώνιο, ο οποίος στην πραγματικότητα εκπροσωπούσε τις ανατολικές κτήσεις της Ρώμης, αλλά είχε ως βάση επιχειρήσεων την Πτολεμαϊκή Αίγυπτο που δεν αποτελούσε ακόμα de facto τμήμα του ρωμαϊκού κόσμου.

Στην παράλληλη πραγματικότητα του βιβλίου, η αντιπαλότητα των δύο ανδρών επίσης υπάρχει, αλλά ο Μάρκος Αντώνιος εκπροσωπεί καθαρά εδώ την πτολεμαϊκή ισχύ και όχι τα ρωμαϊκά λάβαρα. Επί πολλά χρόνια, οι δυνάμεις των δύο ανδρών συγκρούονταν στα εδάφη της Μεσοποταμίας (σημερινό Ιράκ) με τους Πτολεμαίους να βγαίνουν πάντα νικητές χάριν της τεχνολογικής υπεροχής τους. Ο Φραάτης τότε, αποφάσισε να ανασυγκροτήσει το αρχαίο σώμα των αθανάτων και διέταξε τους Ζωροαστριστές ιερείς, τους λεγόμενους "μάγους", να αναπτύξουν τεχνολογικά αντίμετρα στην τεχνολογία των Πτολεμαίων, υποσχόμενος σε αυτούς θρησκευτική κυριαρχία πάνω στα παρθικά εδάφη. Και οι "μάγοι" επινόησαν το λεγόμενο "άρμα της φωτιάς". Αξιοποιώντας τόσο αυτό, όσο και το στοιχείο του αιφνιδιασμού, οι δυνάμεις των Παρθών, στο πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου καταφέρνουν μία σαρωτική νίκη κατά των δυνάμεων της βασίλισσας Κλεοπάτρας στην Μεσοποταμία, κατά την οποία καταφέρνουν να αιχμαλωτίσουν τον τραυματισμένο Μάρκο Αντώνιο, ο οποίος θα μπορούσε να κατέχει σημαντικές πληροφορίες για την άμυνα του Πτολεμαϊκού κράτους.

Όντας σε συνεννόηση με τον Οκταβιανό, αλλά και με τους αφανείς αντιπάλους της βασίλισσας Κλεοπάτρας, μέσα στην επικράτειά της, συναποφασίζει με αυτούς την τύχη του αιχμαλώτου τους, καθώς και τις κινήσεις τους για να αποδυναμώσουν την βασίλισσα της Αιγύπτου.

Οκταβιανός

 Ο Οκταβιανός, γνωστός στην πραγματικότητα και ως Αύγουστος, είναι σαφώς ιστορικό πρόσωπο. Στην πραγματικότητα, όπως και στο βιβλίο, γεννήθηκε το 63 π.Χ. στην Ρώμη. Ήταν γιος του Γάιου Οκταβίου και της Ατίας Βάλβας, της ανιψιάς του Ιουλίου Καίσαρα, ο οποίος αργότερα τον υιοθέτησε, καθιστώντας τον κληρονόμο του. 

Ο Οκταβιανός, βασιζόμενος σε αυτήν την υιοθεσία, μετά την δολοφονία του θετού του πατέρα και αφού κυνήγησε και σκότωσε τον Βρούτο και τους υπολοίπους δολοφόνους του, διεκδίκησε τα ινία του Ρωμαϊκού Κράτους, τα οποία και κατέκτησε πλήρως, μετά την ναυμαχία στο Άκτιο το 31 π.Χ. και την επακόλουθη ρωμαϊκή κατάκτηση της Αιγύπτου, στο πλαίσιο της οποίας εξολοθρεύθηκαν όλοι οι άλλοι πιθανοί διεκδικητές της εξουσίας, συμπεριλαμβανομένου του βιολογικού γιου του Καίσαρα και της βασίλισσας Κλεοπάτρας Καισαρίωνα. Επιστρέφοντας θριαμβευτής έπειτα στην Ρώμη ήταν πλέον ελεύθερος να μετασχηματίσει την Ρωμαϊκή Ελεύθερη Πολιτεία (Res Publica) σε Αυτοκρατορία (Imperium), αναλαμβάνοντας την απόλυτη εξουσία σε αυτήν και ασκώντας την μέχρι και τον θάνατό του το 14 μ.Χ.

Στην φανταστική, εναλλακτική ιστορία του βιβλίου μας αναφέρεται απλά ως Οκταβιανός και όχι ως Αύγουστος, αφού τον τίτλο αυτό τον υιοθέτησε μετά την νίκη του επί του Μάρκου Αντωνίου και της βασίλισσας Κλεοπάτρας, κάτι που στον εναλλακτικό αυτό κόσμο ουδέποτε έλαβε χώρα. Σε αυτήν την παράλληλη ιστορία, βοήθησε τον θετό του πατέρα, Ιούλιο Καίσαρα σε μία απόπειρα δολοφονίας της βασίλισσας Κλεοπάτρας, με απώτερο στόχο το να σώσουν την Ρώμη που βρισκόταν στα πρόθυρα της ήττας από την οργή της. Χάριν όμως της παρέμβασης του Μάρκου Αντωνίου που εν τω μεταξύ είχε ερωτευτεί την βασίλισσα Κλεοπάτρα, η απόπειρα ήταν ανεπιτυχής και ένας από τους φρουρούς της βασίλισσας σκότωσε τον Ιούλιο Καίσαρα, ενώπιον του ανήμπορου να τον βοηθήσει θετού του γιου, Οκταβιανού.

Από τότε και ύστερα, ο Οκταβιανός ορκίστηκε εκδίκηση κατά την βασίλισσας Κλεοπάτρας, αλλά και του Μάρκου Αντωνίου που την έσωσε. Με την βοήθεια του μετέπειτα στενού του φίλου και προπαγανδιστή, Βιργιλίου, κατάφερε να αποδράσει από την πτολεμαϊκή φυλακή και να επιβιβαστεί σε ένα πλοίο με προορισμό την Νήσο των Πρεττανών, όπου προσφάτως είχε ιδρυθεί η Νέα Ρωμαϊκή Πολιτεία από τον Λέπιδο και τους πρόσφυγες που ξέφυγαν από την καταστροφή της Ρώμης, στο τέλος του Μεγάλου Πολέμου. Φτάνοντας εκεί, γρήγορα αναρριχήθηκε στην εξουσία, χρησιμοποιώντας και την συγγένειά του με τον προσφάτως θεοποιημένο Ιούλιο Καίσαρα και σύντομα κατέστη ισόβιος δικτάτωρ της Νέας Ρωμαϊκής Πολιτείας, προετοιμάζοντας από εκεί την εκδίκησή του.

Με την βοήθεια του Βιργιλίου και της αδελφής του, Οκταβίας, κατάφερε έπειτα να έρθει σε επαφή με ισχυρούς άνδρες σε όλον τον γνωστό κόσμο και να τους συσπειρώσει κρυφά στον αγώνα του να ανατρέψει την βασίλισσα Κλεοπάτρα και να επαναφέρει την ισχύ της Ρώμης. Εκτός από την συμμαχία του με τον βασιλιά Φραάτη των Παρθών και με τους συνωμότες στο Πτολεμαϊκό Βασίλειο, κατάφερε επίσης να έρθει σε επαφή με τα γερμανικά φύλα που ζούσαν πέραν του Ρήνου ποταμού και να επιστρατεύσει πολλούς πολεμιστές, υποσχόμενός τους μία πολύ πλούσια λεία, όταν θα λαφυραγωγούσαν την βασιλική πρωτεύουσα της Κλεοπάτρας, την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.

Τέλος, στο μεσοδιάστημα μεταξύ του Μεγάλου Πολέμου και της επίθεσης των εχθρών της Κλεοπάτρας που περιγράφεται στο βιβλίο, έχει ναυπηγήσει τον μεγαλύτερο στόλο που είχε κατασκευαστεί μέχρι εκείνη την στιγμή, ετοιμάζοντας την επιστροφή της Ρώμης στην Μεσόγειο.

Ιοβάς Α΄ της Νουμιδίας

 

Ο βασιλιάς Ιοβάς Α΄ της Νουμιδίας που αναφέρεται στο βιβλίο αποτελεί ιστορική προσωπικότητα. Όπως και στην πραγματικότητα, γεννήθηκε στην Νουμιδία της βόρειας Αφρικής περί το 85 π.Χ.

Στην πραγματικότητα, αποτέλεσε σύμμαχο του Πομπήιου στον εμφύλιο πόλεμο κατά του Ιουλίου Καίσαρα και πέθανε στην Μάχη της Θάψου, στις 6 Απριλίου του 46 π.Χ. Αργότερα στον θρόνο ανέβηκε ο γιος του, Ιοβάς Β΄, στον οποίο ο Οκταβιανός έδωσε για γυναίκα του την πριγκίπισσα Κλεοπάτρα Σελήνη, μετά την ρωμαϊκή κατάκτηση της Αιγύπτου.

Στην εναλλακτική ιστορία του βιβλίου όμως, η σύγκρουση του Πομπήιου με τον Πτολεμαίο ΙΒ΄ τον Αυλητή δεν άφησε καιρό για τον ρωμαϊκό εμφύλιο, ούτε και για την μάχη της Θάψου όπου πέθανε ο Ιοβάς Α΄, ο οποίος συνεπώς θα συνέχισε να βασιλεύει στην βορειοδυτική Αφρική. Ο δε θάνατος του συμμάχου του Πομπήιου τον έκανε να αναθεωρήσει την φιλική προς την Ρώμη στάση του, σπεύδοντας να δηλώσει υποταγεί στην βασίλισσα Κλεοπάτρα, διατηρώντας έτσι ανέπαφη την επικράτειά του.

Στην αρχή του βιβλίου, θέλοντας προφανώς να αυξήσει την προσωπική του επιρροή, προτείνει στην βασίλισσα Κλεοπάτρα έναν πιθανό γάμο, μεταξύ των παιδιών του, του Ιοβά Β΄ και της πριγκίπισσας Σελήνης. Η βασίλισσα Κλεοπάτρα δέχεται να γίνει ο γάμος, αλλά αυτό πυροδοτεί την αντίδραση της πριγκίπισσας Σελήνης που μετά από μία άγρια σύγκρουση με την μητέρα της, τελικά εξαφανίζεται, ακυρώνοντας ουσιαστικά την υπόσχεση της μητέρας της προς τον βασιλιά Ιοβά, ο οποίος παρατηρεί με αμείωτο ενδιαφέρον την σταδιακή απώλεια του ελέγχου των πραγμάτων από την βασίλισσα Κλεοπάτρα και την παράλληλη έλευση του στόλου των Ρωμαίων, των παλαιών του συμμάχων, έτοιμος να αρπάξει την ευκαιρία.

Διόδωρος ο Σικελιώτης

 

Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης που αναφέρεται στο βιβλίο, αποτελεί ιστορικό πρόσωπο. Όπως και στην πραγματικότητα, γεννήθηκε περί το 90 π.Χ. στο Αγύριον (σημερινή Aggira) της Σικελίας και υπήρξε σημαντικός ιστορικός και συγγραφέας της περίφημης Ιστορικής Βιβλιοθήκης, όπου διασώζονται πολλές πληροφορίες για τον αρχαίο κόσμο.

Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης δεν εμφανίζεται ως ζωντανό πρόσωπο στο βιβλίο, καθώς η έναρξη της πλοκής του τοποθετείται 10 χρόνια περίπου μετά τον θάνατό του που είναι αβέβαιο αν σχετιζόταν ή όχι με τα γεγονότα της ρωμαϊκής κατάκτησης της Αιγύπτου την ίδια εποχή. Ωστόσο αναφέρεται στην εναλλακτική ιστορία του βιβλίου ως ο προκάτοχος του Στράβωνα στην διεύθυνση της Βιβλιοθήκης της Αλεξανδρείας, έχοντας υπηρετήσει πιστά τον Πτολεμαίο ΙΒ΄ τον Αυλητή και έπειτα την βασίλισσα Κλεοπάτρα, μέχρι και τον θάνατό του σε ηλικία 60 ετών.

Ο λόγος που αναφέρεται το συγκεκριμένο πρόσωπο είναι διότι στην φανταστική μας ιστορία αποτέλεσε έναν από τους εμπνευστές και σχεδιαστές του Οφθαλμού του Ρα, του μυστικού πτολεμαϊκού υπερόπλου που είναι ικανό να καταστρέψει κάθε εχθρό του Πτολεμαϊκού Βασιλείου. Το όπλο όμως αυτό κατασκευάστηκε για μελλοντικούς πολέμους και σχεδιάστηκε έτσι ώστε μόνο με ένα ειδικό "κλειδί" να μπορέσει να τεθεί σε λειτουργία. Το "κλειδί" αυτό έσπασε σε δύο κομμάτια, τα οποία χαρίστηκαν ως φυλαχτά στα δίδυμα παιδιά της βασίλισσας Κλεοπάτρας, ως υποτιθέμενο δώρο του ουράνιου πατέρα τους και ηλιακού θεού που με τις πανίσχυρες ακτίνες του θα τροφοδοτούσε το υπερόπλο. 

Χωρίς όμως ακόμα να γνωρίζει την χρησιμότητα του φυλαχτού και αμφισβητώντας την ιστορία της μητέρας του ότι ήταν γιος του Ρα, ο πρίγκιπας Αλέξανδρος, σε νεαρή ηλικία θα πέταγε το δικό του φυλαχτό στο ποταμό Νείλο και θα έχανε έκτοτε τα ίχνη του. Με έναν αφάνταστο όμως τρόπο, το φυλαχτό αυτό θα έβρισκε τον δρόμο για να φτάσει τελικά στα χέρια των συνωμοτών που καίτοι ομονοούσαν ως προς την ανάγκη τους να καταστρέψουν την βασίλισσα Κλεοπάτρα, όλοι τους ήθελαν να έχουν το υπερόπλο αυτό υπό τον έλεγχό τους την επόμενη μέρα, ξέροντας καλά ότι οι τωρινοί τους σύμμαχοι σύντομα θα γίνονταν ανταγωνιστές τους, στον αγώνα τους για κυριαρχία επί του γνωστού κόσμου.

Βερκιγγετόριξ

 

Ο Βερκιγγετόριξ είναι μία ιστορική προσωπικότητα που εμφανίζεται στο βιβλίο, έχοντας, όπως και στην πραγματικότητα, γεννηθεί κάπου στην Γαλατία, το 82 π.Χ. και έχοντας υπάρξει αρχηγός της γαλατικής φυλής των Αρβέρνων σε μικρή ηλικία.

Στην πραγματικότητα, έχοντας προβάλει γενναία αντίσταση κατά των δυνάμεων του Ιουλίου Καίσαρα στην προσπάθειά τους να κατακτήσουν την Γαλατία, αναγκάστηκε τελικά να καταθέσει τα όπλα στον κατακτητή και να οδηγηθεί αιχμάλωτος στην Ρώμη, όπου και εκτελέστηκε τελετουργικά το έτος 46 π.Χ., σε ηλικία 36 ετών.

Στο πλαίσιο της φανταστικής, εναλλακτικής ιστορίας του βιβλίου όμως, η ρωμαϊκή κατάκτηση της Γαλατίας δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, καθώς ο Ιούλιος Καίσαρ αναγκάστηκε να επιστρέψει με τις δυνάμεις του εσπευσμένα στην Ρώμη, μετά από την αποτυχημένη επίθεση του Πομπήιου στην Αλεξάνδρεια που θα επέφερε την αντεπίθεση του Πτολεμαίου ΙΒ΄ του Αυλητή και πατέρα της βασίλισσας Κλεοπάτρας.

Βλέποντας την υποχώρηση των Ρωμαίων, ο Βερκιγγετόριξ εκμεταλλεύεται το γεγονός για να απελευθερώσει τις ήδη κατακτηθείσες περιοχές της Γαλατίας και να καταστεί ηγεμόνας όλων των Γαλατών που αναγνώρισαν την ηρωική του αντίσταση στους Ρωμαίους. Λίγο μετά την άνοδο στον θρόνο της Πτολεμαϊκής Αιγύπτου της βασίλισσας Κλεοπάτρας, ο Βερκιγγετόριξ καταφέρνει να συνάψει συμμαχία με την Αίγυπτο και να εισβάλλει με τους Γαλάτες του στην εντεύθεν των Άλπεων Γαλατία (Gallia Cisalpina), στην κοιλάδα δηλαδή του Πάδου ποταμού, στην βόρεια Ιταλία, συμβάλλοντας στην καταστροφή της ρωμαϊκής Res Publica.

Αμέσως μετά το τέλος του πολέμου, ο Βεκιγγετόριξ ενοποιεί την Γαλατία στο πλαίσιο του Κοινού των Γαλατών (δεν υπήρξε στην πραγματικότητα) και νυμφεύεται μία Ελληνίδα αριστοκράτισσα, για να σφυρηλατήσει καλές διπλωματικές σχέσεις με τον ελληνιστικό κόσμο, η οποία, λίγο πριν το 40 π.Χ., του χαρίζει το πρώτο τους παιδί, τον Φίλιππο τον Γαλάτη (φανταστικό πρόσωπο), ο οποίος, σε ηλικία 15 χρονών θα ταξίδευε στην Αλεξάνδρεια για να αποκτήσει την καλύτερη δυνατή εκπαίδευση πριν κάποια μέρα αναλάβει τα ινία του Κοινού των Γαλατών. Στο ταξίδι του αυτό, ο Φίλιππος θα γίνει επιστήθιος φίλος του πρίγκιπα Αλέξανδρου και μελλοντικού άρχοντα του γνωστού κόσμου, ακολουθώντας τον στα παράτολμα εγχειρήματά του, ως ένας πιστός και αφοσιωμένος φίλος.

Στην αρχή της ιστορίας μας, ο Βερκιγγετόριξ θα ήταν ένας από τους πιο πιστούς συμμάχους της βασίλισσας Κλεοπάτρας, επιφορτισμένος με την επίβλεψη της Νέας Ρωμαϊκής Πολιτείας, της νεοϊδρυθείσας ρωμαϊκής αποικίας στην Νήσο των Πρεττανών (Μεγάλη Βρετανία). Καίτοι η απόσταση που τον χωρίζει από την Αίγυπτο, δεν του επιτρέπει να είναι παρών και να βοηθήσει ενεργά την βασίλισσα εναντίον των συνωμοτών, την ενημερώνει για τις κινήσεις των Ρωμαίων και είναι διατεθειμένος να την ενισχύσει σε περίπτωση πολέμου της με αυτούς.   

Στράβων

 

Ο Στράβων είναι άλλο ένα από τα ιστορικά πρόσωπα, το οποίο εμφανίζεται στο βιβλίο, έχοντας γεννηθεί, όπως και στην πραγματικότητα, το 64 π.Χ. στην Αμάσεια του Πόντου.

Στην πραγματικότητα, ο Στράβων υπήρξε γεωγράφος, ιστορικός και φιλόσοφος, ένας από τα λαμπρότερα μυαλά των ημερών του και συγγραφέας των Γεωγραφικών, από τα οποία αντλούμε πολλές πληροφορίες για τον αρχαίο κόσμο.

Τα παραπάνω ισχύουν και στην εναλλακτική μας ιστορία, με την διαφορά ότι εδώ του έχει ακόμα ανατεθεί από την βασίλισσα Κλεοπάτρα η διεύθυνση της Μεγάλης Βιβλιοθήκης της Αλεξανδρείας, η οποία τον ονομάτισε βιβλιοθηκάριο μετά τον θάνατο του Διοδώρου του Σικελιώτη. Από την θέση του στην βιβλιοθήκη της Αλεξανδρείας, ο Στράβων θα μπορούσε να συνεχίσει το επιστημονικό του έργο, αναλαμβάνοντας παράλληλα προσωπικά και την εκπαίδευση των παιδιών της βασίλισσας Κλεοπάτρας, καθώς και τον ρόλο τους βασιλικού συμβούλου, όποτε του το ζητούσε η βασίλισσα.

Στην αρχή του βιβλίου, το 20 π.Χ., ο Στράβων είναι ένας πολυμαθής άνθρωπος του πνεύματος, ηπίων τόνων και μάλλον δείχνοντας λίγο μεγαλύτερος από την πραγματική του ηλικία. Έχει πάρει πολύ σοβαρά την υποχρέωσή του να μορφώσει τους αυριανούς ηγεμόνες του γνωστού κόσμου και με τα χρόνια έχει δεθεί και συναισθηματικά με τα παιδιά της Κλεοπάτρας, τα οποία αγαπά σαν δικά του παιδιά.

Όταν εξαφανίζεται η πριγκίπισσα Σελήνη, αναλαμβάνει ο ίδιος να συλλέξει στοιχεία για την εξαφάνισή της και αρχίζει να αμφισβητεί την αξίωση των συνωμοτών ότι την έχουν πράγματι απαγάγει. Και όταν ανακαλύπτει ότι ο πρίγκιπας Αλέξανδρος ετοιμάζεται να παρακούσει την μητέρα του και να ξεκινήσει για να βρει την εξαφανισμένη αδελφή του, καταλαβαίνοντας ότι δεν υπάρχει περίπτωση να τον μεταπείσει, τον ακολουθεί στο παράτολμο ταξίδι του.

Μάρκος Αντώνιος

 

Ο Μάρκος Αντώνιος που είναι κεντρικό πρόσωπο του βιβλίου, αποτελεί ιστορική προσωπικότητα και όπως και στην πραγματικότητα, γεννήθηκε στην Ρώμη το 83 π.Χ. 

Στην πραγματικότητα υπήρξε φίλος του Ιουλίου Καίσαρα και γαμπρός του Οκταβιανού. Παράτησε ωστόσο την γυναίκα του, Οκταβία την Νεότερη, προκειμένου να παντρευτεί την βασίλισσα της Αιγύπτου, Κλεοπάτρα, ξεκινώντας έτσι μία θανάσιμη αντιπαλότητα με τον Οκταβιανό που θα κλιμακωνόταν σε εμφύλιο πόλεμο. Από την σχέση του με την Κλεοπάτρα, γεννήθηκαν ο Αλέξανδρος Ήλιος και η δίδυμη αδελφή του, Κλεοπάτρα Σελήνη και αργότερα ένας ακόμα γιος, ο Πτολεμαίος ο Φιλάδελφος. Η Κλεοπάτρα υποστήριξε με τις δυνάμεις του Πτολεμαϊκού Βασιλείου τον Μάρκο Αντώνιο στον πόλεμο, αλλά μετά την ήττα τους στο Άκτιο, το 31 π.Χ., η ήττα ήταν αναπόφευκτη. Σύντομα ακολούθησε η ρωμαϊκή κατάκτηση της Αιγύπτου το 30 π.Χ. και ο Μάρκος Αντώνιος αυτοκτόνησε για να μην πέσει στα χέρια του εχθρού του.

Στο πλαίσιο της εναλλακτικής ιστορίας του βιβλίου πάντως, που η Ρώμη έχει ηττηθεί και το Πτολεμαϊκό Βασίλειο έχει βγει από τον πόλεμο πιο ισχυρό από ποτέ, τα πράγματα έχουν συμβεί λίγο διαφορετικά. Η σχέση του με την βασίλισσα Κλεοπάτρα ξεκινά νωρίτερα απ' ό,τι στην πραγματικότητα, αλλά και πάλι εγκαταλείπει την Οκταβία, με την οποία επρόκειτο να παντρευτούν, χωρίς όμως ακόμα να έχουν τελεστεί οι γάμοι τους και χωρίς να γεννηθούν παιδιά από την σχέση τους αυτή. Η στροφή του Μάρκου Αντωνίου προς την Κλεοπάτρα αποσκοπεί αρχικά στο να κατευνάσει την οργισμένη βασίλισσα που αποδίδει τον θάνατο του πατέρα της στην Ρώμη που ήταν πλέον βέβαιο ότι θα έχανε στον πόλεμο, αλλά σύντομα ερωτεύεται και ο ίδιος την βασίλισσα της Αιγύπτου. Καίτοι καταφέρνει να μετριάσει την οργή της, εξασφαλίζοντας έτσι ένα μέλλον για τον ρωμαϊκό λαό, αυτό δεν του αναγνωρίζεται, καθώς ο Οκταβιανός τον παρουσιάζει ως προδότη, δεδομένης και της εμπλοκής του στο ατυχές περιστατικό του θανάτου του Ιουλίου Καίσαρα (εννοείται δεν πρόκειται για ιστορικό γεγονός) που υπήρξε θετός πατέρας του Οκταβιανού.

Για μικρό χρονικό διάστημα, καταφέρνει να βρει την οικογενειακή γαλήνη κοντά στην Κλεοπάτρα, η οποία του χαρίζει πρώτα έναν γιο, τον Πτολεμαίο (που δεν ταυτίζεται με τον Πτολεμαίο τον Φιλάδελφο) και έπειτα τα δίδυμα παιδιά τους, τον Αλέξανδρο Ήλιο και την Κλεοπάτρα Σελήνη. Ωστόσο, ο Πτολεμαίος ο Φιλάδελφος, το μικρότερό τους παιδί στην πραγματικότητα, δεν προλαβαίνει να γεννηθεί. Μία στιγμή απροσεξίας του πατέρα και ένα άσχημο ατύχημα θα επέφεραν τον θάνατο του πρωτότοκου παιδιού, στιγματίζοντας για πάντα τις ζωές όλων των μελών της οικογένειας. Η βασίλισσα Κλεοπάτρα τότε, θα έδιωχνε από κοντά της τον Μάρκο Αντώνιο που ωστόσο θα συνέχιζε να την υπηρετεί ως στρατηγός της, ενώ θα απέκρυπτε την πατρότητα των διδύμων από εκείνον, διαδίδοντας παντού ότι πραγματικός τους πατέρας ήταν ο ηλιακός θεός Ρα. Ωστόσο, θα άλλαζε εν τέλει την αρχική της απόφαση να μην τον αφήσει να έχει άλλες επαφές με τα παιδιά του, επιτρέποντάς του να γίνει δάσκαλος του γιου του, Αλέξανδρου, μαθαίνοντάς του τα θέματα του πολέμου, στα οποία είχε διακριθεί. Έτσι, ένας ισχυρός δεσμός επρόκειτο να αναπτυχθεί μεταξύ πατέρα και γιου που πρόκειται να παίξει σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας μας.

Στην αρχή του βιβλίου, ο Μάρκος Αντώνιος, σε ηλικία 63 ετών, αλλά όντας σε αρκετά καλή φυσική κατάσταση για την ηλικία του, πέφτει σε μία ενέδρα των Παρθών, οδηγώντας τα στρατεύματα της βασίλισσας Κλεοπάτρας και μετά από μία ταπεινωτική ήττα, αιχμαλωτίζεται από τους εχθρούς της, οι οποίοι προσπαθούν να εκμαιεύσουν πληροφορίες που θα τους χρειαστούν για να υποσκάψουν την ισχύ της βασίλισσας και τις άμυνες του βασιλείου. Για να το πετύχουν αυτό, είναι διατεθειμένοι να χρησιμοποιήσουν κυριολεκτικά κάθε μέσον, όσο απάνθρωπο και αν είναι και ο Μάρκος Αντώνιος θα χρειαστεί να επιστρατεύσει όλες τις δυνάμεις του σώματος και του μυαλού του, προκειμένου να προστατέψει την βασίλισσα που κάποτε υπήρξε γυναίκα του και τα παιδιά τους.

Βασίλισσα Κλεοπάτρα

 

Η Κλεοπάτρα Ζ΄, βασίλισσα του Πτολεμαϊκού Βασιλείου και βασικός χαρακτήρας του βιβλίου, υπήρξε ιστορικό πρόσωπο. Όπως και στην πραγματικότητα γεννήθηκε το 69 π.Χ., όντας κόρη του βασιλιά Πτολεμαίου ΙΒ΄ του Αυλητή και της Κλεοπάτρας Ε΄ Τρύφαινας. 

Στην πραγματικότητα διαδέχτηκε ουσιαστικά τον πατέρα της το 51 π.Χ., ζητώντας την βοήθεια της Ρώμης, προκειμένου να καταφέρει να απομακρύνει τα αδέλφια της που επίσης διεκδικούσαν την εξουσία. Διατήρησε σχέση με τον Ιούλιο Καίσαρα, στον οποίο χάρισε έναν γιο, τον Καισαρίωνα. Μετά την δολοφονία του, σύνηψε ερωτικές σχέσεις με τον Μάρκο Αντώνιο, με τον οποίο έκαναν τρία παιδιά: τα δίδυμα Αλέξανδρο Ήλιο και Κλεοπάτρα Σελήνη που αποτελούν πρωταγωνιστές αυτού του βιβλίου και τον νεότερό τους Πτολεμαίο Φιλάδελφο. Η Κλεοπάτρα υποστήριξε τον Μάρκο Αντώνιο στο ρωμαϊκό εμφύλιο εναντίον του Οκταβιανού, αλλά η ήττα τους στην ναυμαχία του Ακτίου, το 31 π.Χ. θα καθόριζε την αρνητική για αυτούς έκβαση του πολέμου. Με την ρωμαϊκή κατάκτηση της Πτολεμαϊκής Αιγύπτου να μην μπορεί πλέον να αποτραπεί, στις 10 Αυγούστου του 30 π.Χ. αυτοκτονεί σε ηλικία 39 ετών, προκειμένου να μην πέσει αιχμάλωτη στα χέρια του εχθρού.

Στο πλαίσιο όμως της εναλλακτικής, φανταστικής μας ιστορίας που η Αίγυπτος έχει επικρατήσει έναντι της Ρώμης στον Μεγάλο Πόλεμο (δεν αποτελεί ιστορικό γεγονός), στην αρχή του βιβλίου, το 20 π.Χ., η βασίλισσα Κλεοπάτρα, όντας σε ηλικία 49 ετών, εξακολουθεί να ζει και να βασιλεύει, ασκώντας ουσιαστικά την κυριαρχία της στο μεγαλύτερο μέρος του γνωστού κόσμου, με έδρα της την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Η διαφορετική εξέλιξη των γεγονότων κατά τα προηγούμενα χρόνια, δεν της επέτρεψε ποτέ να δει τον Ιούλιο Καίσαρα ως σύντροφο, αφού οι δυο τους βρέθηκαν αντιμέτωποι στον Μεγάλο Πόλεμο που άλλοι (ο Πομπήιος και ο Πτολεμαίος ο Αυλητής) είχαν ξεκινήσει. Συνεπώς ο Καισαρίων δεν γεννήθηκε ποτέ στην φανταστική μας ιστορία.

Όπως και στην πραγματικότητα, η Κλεοπάτρα συνδέεται ερωτικά με τον Μάρκο Αντώνιο, ο οποίος επίσης, όπως και στην πραγματικότητα, εγκαταλείπει την αδελφή του Οκταβιανού Οκαταβία, για να μπορέσει να ζήσει μαζί της, κάτι που τον καθιστά προδότη στα μάτια των υπολοίπων Ρωμαίων. Η σχέση των δύο ξεκινά νωρίτερα απ' ό,τι στην πραγματικότητα και σύντομα ακολουθεί η γέννηση ενός αγοριού, το 42 π.Χ., που ονομάζεται Πτολεμαίος, αλλά δεν ταυτίζεται με τον Πτολεμαίο τον Φιλάδελφο που στην πραγματικότητα γεννήθηκε αρκετά αργότερα. Ακολουθεί η γέννηση των διδύμων παιδιών τους, του Αλεξάνδρου Ηλίου και της Κλεοπάτρας Σελήνης, αλλά ο νεότερος Πτολεμαίος, ο Φιλάδελφος, δεν προλαβαίνει να γεννηθεί, καθώς η σχέση της Κλεοπάτρας και του Μάρκου Αντωνίου επισκιάζεται από τον άδικο θάνατο του πρωτότοκου γιου τους, Πτολεμαίου, από αμέλεια του πατέρα του. Κατόπιν του φανταστικού αυτού γεγονότος, η εμπιστοσύνη της βασίλισσας Κλεοπάτρας προς τον Μάρκο Αντώνιο κλονίζεται οριστικά και λήγει η ερωτική τους σχέση, ενώ η βασίλισσα Κλεοπάτρα αποφασίζει να εξαφανίσει όλα τα αποδεικτικά για την πατρότητα των διδύμων που ακόμα ήταν πολύ μικρά για να καταλάβουν, παρουσιάζοντάς τα ως παιδιά του ηλιακού θεού, Ρα και προσπαθώντας να πείσει και τα ίδια για το ψέμα της αυτό. Λίγα χρόνια αργότερα ωστόσο, η σκληρή αυτή στάση της αρχίζει κάπως να μαλακώνει, όταν επιτρέπει στον Μάρκο Αντώνιο να γίνει δάσκαλος του γιου του Αλέξανδρου στα θέματα του πολέμου, μεταλαμπαδεύοντάς του τις πολεμικές του δεξιότητες και το στρατηγικό του δαιμόνιο, χωρίς ωστόσο να του επιτρέψει να του αποκαλύψει την αλήθεια.

Η μακροχρόνια βασιλεία της Κλεοπάτρας βασίζεται εν πολλοίς στον δυναμικό χαρακτήρα της, αλλά και στην τεχνολογία του ατμού που ανέπτυξε η Βιβλιοθήκη της Αλεξανδρείας, αξιοποιώντας στο έπακρο την αιολόσφαιρα του Ήρωνα. Χρησιμοποιώντας την τεχνολογική υπεροχή, αλλά και τον αμύθητο πλούτο της Αιγύπτου, έχει αποσπάσει από την Ρώμη την ηγεμονία στην Μεσόγειο, κάνοντας τους εχθρούς της να αναζητούν άλλα μέσα, προκειμένου να την καταστρέψουν. Μία συνομωσία σύντομα υφαίνεται μεταξύ του Οκταβιανού από την Νέα Ρωμαϊκή Πολιτεία, το βασιλιά Φραάτη των Παρθών και μίας ομάδας συνωμοτών που δρα υπόγεια στο Πτολεμαϊκό Βασίλειο και έχει φτάσει ακόμα και μέσα στο ίδιο το παλάτι. Οι συνωμότες γνωρίζουν καλά την μοναδική αχίλλειο πτέρνα της βασίλισσας που δεν είναι άλλη από την αγάπη της για τα παιδιά της και από τον φόβο της μην τυχόν και βιώσει ξανά τον πόνο της απώλειας ενός από αυτά. Και είναι διατεθειμένη να αξιοποιήσουν το γεγονός αυτό ακόμα και με τον πιο απάνθρωπο τρόπο, προκειμένου να καταστρέψουν την Πτολεμαϊκή Δυναστεία και την εξουσία της επί του γνωστού κόσμου.

Όταν η κόρη της, πριγκίπισσα Σελήνη εξαφανίζεται μυστηριωδώς και μία σειρά από εκβιαστικά μηνύματα αρχίζουν να εμφανίζονται στο παλάτι η πάντοτε δυναμική και σίγουρη για τον εαυτό της βασίλισσα αισθάνεται την δύναμή της αυτή για πρώτη φορά να κλονίζεται, ενώ αδυνατεί πια να επιβληθεί στον γιο της Αλέξανδρο, ο οποίος την παρακούει και σπεύδει σε αναζήτηση της αδελφής του. Και με τα δύο της παιδιά να έχουν φύγει και με τον Μάρκο Αντώνιο αιχμάλωτο των Παρθών, δεν έχει πια σχεδόν κανέναν τον οποίο να μπορεί να εμπιστευτεί απόλυτα, καθώς τα ανάκτορα είναι γεμάτα με συνωμότες, προδότες και υποψήφιους στασιαστές και η εξουσία αρχίζει σιγά-σιγά να ξεγλιστρά μέσα από τα χέρια της. 

Κλεοπάτρα Σελήνη

 

Η πριγκίπισσα Κλεοπάτρα Σελήνη η Β΄ (που στο βιβλίο αναφέρεται συνήθως απλώς ως Σελήνη) που συμπρωταγωνιστεί, μαζί με τον αδελφό της, στο βιβλίο αυτό, αποτελεί ιστορικό πρόσωπο και όπως και στην πραγματικότητα, γεννήθηκε το 40 π.Χ., 20 δηλαδή χρόνια πριν την αρχή της ιστορίας μας, όντας κόρη της βασίλισσας Κλεοπάτρας και του Μάρκου Αντωνίου και δίδυμη αδελφή του πρίγκιπα Αλεξάδνρου Ηλίου.

Στην πραγματικότητα, μετά την ρωμαϊκή κατάκτηση της Αιγύπτου το 30 π.Χ. και τον θάνατο τον γονιών της, οδηγήθηκε από τον Οκταβιανό στην Ρώμη και λίγα χρόνια αργότερα δόθηκε στον σύμμαχο της Ρώμης βασιλιά της Νουμιδίας Ιοβά Β΄ ως σύζυγός του. Πέθανε από αδιευκρίνιστη αιτία σε ηλικία 35 χρονών, κατά την διάρκεια μίας σεληνιακής έκλειψης το έτος 5 π.Χ. 

Στην φανταστική μας ιστορία όμως που, στο πλαίσιο της εναλλακτικής ιστορίας, η Ρώμη ουδέποτε κατάφερε να υπερνικήσει τους Πτολεμαίους, στην αρχή του βιβλίου, η πριγκίπισσα Σελήνη, όντας σε ηλικία 20 ετών παραμένει ανύπανδρη, ενώ συγκαταλέγεται ήδη μεταξύ των πιο μορφωμένων γυναικών της εποχής της, χάριν της θέσης της που της επιτρέπει να φοιτά στην Μεγάλη Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, αλλά και της αστείρευτης φιλομάθειάς της. Η νεαρή κοπέλα έχει μεγαλώσει, όπως και ο αδελφός της χωρίς πατέρα, ζώντας με το ψέμα της μητέρας της ότι οι δυο τους ήταν παιδιά του ηλιακού θεού Ρα. Σε αντίθεση με τον αδελφό της, η βαθιά της ευσέβεια απέναντι στους θεούς και η μεγάλη εμπιστοσύνη που δείχνει στην μητέρα της, δεν της επιτρέπουν να αμφισβητήσει την πατρότητάς της από τον ηλιακό θεό, στον οποίο προσεύχεται ανελλιπώς. 

Ωστόσο η πριγκίπισσα Σελήνη βρίσκεται πλέον σε ηλικία γάμου και η βασίλισσα Κλεοπάτρα αγωνίζεται απεγνωσμένα για να βρει έναν τρόπο τα παιδιά της να ξεφύγουν από το ξένο προς την ελληνική κοσμοαντίληψη αιγυπτιακό έθιμο που την ήθελε να παντρευτεί τον ίδιο της τον αδελφό. Για να το επιτύχει αυτό, δέχεται με ανακούφιση μία πρόταση του βασιλιά του Νουμιδίας, ο οποίος ζητά το χέρι της για τον γιο του, Ιοβά Β΄ (που στην πραγματικότητα υπήρξε σύζυγός της), κάτι που ωστόσο πυροδοτεί μία μεγάλη αναταραχή στις σχέσεις της μάνας με την κόρη, η οποία δεν μπορεί να δεχτεί το ενδεχόμενο ενός προκανονισμένου γάμου, χωρίς καν να γνωρίζει τον υποψήφιο γαμπρό.

Η ένταση αυτή δεν θα περάσει απαρατήρητη από τους συνωμότες που δρουν κρυφά στο παλάτι, προσπαθώντας να υποσκάψουν την θέση της βασίλισσας Κλεοπάτρας και προσπαθούν να παγιδέψουν την νεαρή πριγκίπισσα και έπειτα να την χρησιμοποιήσουν ως μοχλό πίεσης για να μετατρέψουν την βασίλισσα Κλεοπάτρα σε φερέφωνό τους. Ωστόσο το σχέδιό τους δεν πετυχαίνει απόλυτα. Μία μέρα πράγματι, η νεαρή πριγκίπισσα Σελήνη εξαφανίζεται και τα ίχνη της χάνονται, οι άνθρωποι όμως των συνωμοτών που έχουν σταλεί για να την απαγάγουν, εντοπίζονται νεκροί στο λιμάνι της Αλεξάνδρειας.

Σε ένα αναπάντεχο παιχνίδι της τύχης, η πριγκίπισσα Σελήνη θα καταφέρει να ξεφύγει από τον γάμο-φυλακή με τον πρίγκιπα Ιοβά Β΄, ανακαλύπτοντας τον αληθινό έρωτα. Ωστόσο η προσωρινή ευτυχία της βασίζεται αποκλειστικά σε ένα πλέγμα αναληθών ιστοριών που έχει δημιουργήσει για να αποκρύψει την πραγματική της ταυτότητα. Και όταν μαθαίνει για το κακό που προκάλεσε στην πατρίδα της η απουσία της, βρίσκεται αντιμέτωπη με το μεγάλο δίλημμα: να θυσιάσει την ευτυχία της για το καλό του βασιλείου και της οικογένειάς της, χάνοντας για πάντα τον εκλεκτό της καρδιάς της ή να ζήσει τον έρωτά της γνωρίζοντας ότι με τον τρόπο αυτό κατέστρεψε όλα όσα αγαπούσε;

Με τις καταιγιστικές εξελίξεις να αλλάζουν τα δεδομένα από στιγμή σε στιγμή, ο χειρότερος εφιάλτης της μοιάζει πιθανότερος από ποτέ. Τι θα πρέπει άραγε να κάνει αν ο αγαπημένος της γίνει ένα με τους συνωμότες;

Αλέξανδρος Ήλιος

 

Ο ένας απ' τους δύο πρωταγωνιστές του βιβλίου είναι ο πρίγκιπας Αλέξανδρος Ήλιος (που συνήθως αναφέρεται απλά ως Αλέξανδρος), ο γιος της βασίλισσας Κλεοπάτρας και του Μάρκου Αντωνίου και δίδυμος αδελφός της πριγκίπισσας Κλεοπάτρας Σελήνης. Ο Αλέξανδρος Ήλιος αποτελεί ιστορικό πρόσωπο, αλλά στο πλαίσιο της εναλλακτικής ιστορίας του μυθιστορήματος αυτού, η ζωή του εξελίσσεται με διαφορετικό τρόπο απ' ό,τι στην πραγματικότητα.

Όπως και στην πραγματικότητα, ο Αλέξανδρος Ήλιος γεννήθηκε στην Πτολεμαϊκή Αίγυπτο το έτος 40 π.Χ., είκοσι χρόνια δηλαδή πριν την αρχή της ιστορίας μας. Στην πραγματικότητα τα ίχνη του εξαφανίζονται μετά την ρωμαϊκή κατάκτηση της Αιγύπτου από τον Οκταβιανό το 30 π.Χ., με αρχαίους ιστορικούς όπως ο Πλούταρχος να υποστηρίζουν την πιθανότητα το παιδί να βρήκε τον θάνατο στα χέρια των Ρωμαίων. Στην φανταστική μας ιστορία ωστόσο που οι Πτολεμαίοι έχουν επικρατήσει έναντι της Ρώμης, ο νεαρός πρίγκιπας εξακολουθεί να ζει και φτάνει στην ενηλικίωσή του, ενώ προετοιμάζεται για να αναλάβει μία μέρα τα ινία της πτολεμαϊκής εξουσίας.

Το 20 π.Χ., οπότε και ξεκινά η ιστορία μας, ο Αλέξανδρος Ήλιος είναι ένας πολλά υποσχόμενος και άξιος νέος άνδρας, ηλικίας 20 ετών, εξαιρετικά μορφωμένος και παράλληλα έχοντας δεχτεί μία αξιόλογη στρατιωτική εκπαίδευση, για να μπορέσει κάποτε να ηγηθεί του πτολεμαϊκού στρατεύματος. Όπως και η δίδυμη αδελφή του, έχει μεγαλώσει χωρίς πατέρα, αλλά σε αντίθεση με εκείνη, δεν πολυπιστεύει το ψέμα που τους έχει πει η μητέρα τους, η βασίλισσα Κλεοπάτρα, ότι είναι παιδιά του ηλιακού θεού Ρα, αποκρύπτοντάς τους την σχέση τους με τον Μάρκο Αντώνιο.

Για αρκετά χρόνια βρισκόταν στην σκιά της εξαιρετικά δυναμικής βασίλισσας της Αιγύπτου, ο υπερπροστατευτικός χαρακτήρας της οποίας, μετά τον θάνατο του άλλου της γιου, Πτολεμαίου, την οδήγησε στο να περιορίσει κάπως τις απόπειρες του γιου της, Αλέξανδρου, να αναλάβει πιο ενεργή δράση. Ωστόσο, ασφυκτικές πιέσεις από έναν κύκλο συνωμοτών που έχουν καταφέρει να διεισδύσουν μέχρι και μέσα στα ίδια τα πτολεμαϊκά ανάκτορα, στην Αλεξάνδρεια, σε συνδυασμό με την ξαφνική εξαφάνιση της πριγκίπισσας Σελήνης, θα οδηγήσουν την βασίλισσα σε τέλμα και τον νεαρό πρίγκιπα στο να αναλάβει δράση, με την βοήθεια του αδελφικού του φίλου, Φιλίππου του Γαλάτη και του δασκάλου του Στράβωνα.

Παρακούοντας τις εντολές της μητέρας του λοιπόν, ξεκινά ένα παράτολμο ταξίδι με σκοπό την αναζήτηση της χαμένης του αδελφής, την απελευθέρωση του δασκάλου του στην τέχνη του πολέμου και κρυφού πατέρα του, Μάρκου Αντωνίου και την προάσπιση του Πτολεμαϊκού Βασιλείου έναντι της νέας απειλής μίας ευκαιριακής συμμαχίας μεταξύ των Παρθών και της Νέας Ρωμαϊκής Πολιτείας με διάφορους συνωμότες στο εσωτερικό του Πτολεμαϊκού Βασιλείου. Στο ταξίδι του όμως αυτό, θα αντιληφθεί ότι η απειλή που αντιπροσωπεύουν οι συνωμότες αυτοί είναι ελάχιστη σε σχέση με έναν άλλο επικίνδυνο εχθρό, ο οποίος πλησιάζει, χωρίς όμως ακόμα να διαφαίνεται στον ορίζοντα.

Με όπλα την τόλμη και την αποφασιστικότητά του, θα χρειαστεί να γίνει η τελευταία ελπίδα του Πτολεμαϊκού Βασιλείου έναντι των εχθρών του, σε μία εποχή όπου η βασίλισσα Κλεοπάτρα μοιάζει να χάνει την δύναμή της και η κατάρρευση του γνωστού κόσμου είναι προ των πυλών.