Ο Μιθριδάτης Γ΄ της Κομμαγηνής που αναφέρεται στο βιβλίο, υπήρξε και ιστορικός βασιλιάς της περιοχής από το 20 μέχρι το 12 π.Χ.
Στην πραγματικότητα, ο Μιθριδάτης ήταν γιος του Μιθριδάτη Β΄ της Κομμαγηνής της Δυναστείας των Οροντιδών και της Λαοδίκης που πιθανότατα καταγόταν από τους Σελευκίδες. Νυμφεύτηκε την Ιοτάπα από την Μηδία, με την οποία απέκτησε τρεις κόρες και έναν γιο.
Στην φανταστική μας ιστορία, ωστόσο, η ζωή του συγκεκριμένου ηγεμόνα κυλά αρκετά διαφορετικά. Ο θάνατος του πατέρα του συμβαίνει νωρίτερα, με αποτέλεσμα το 20 π.Χ. να είναι ήδη για αρκετά χρόνια βασιλιάς της περιοχής. Αντί για την Ιοτάπα, νυμφεύεται την Δύναμη της Δυναστείας των Μιθριδατιδών του Πόντου, από την οικογένεια της οποίας κληρονομεί μία βαθύτατη γνώση σχετικά με τα γνωστά δηλητήρια και με τα αντίδοτά τους. Η Δύναμη, πριν τον θάνατό της, του χαρίζει μία κόρη την Άκα Β΄ (που είναι συνώνυμη, αλλά δεν ταυτίζεται με την μία από τις τρεις πραγματικές του κόρες που πήρε το όνομα αυτό από την οικογενειακή τους παράδοση).
Η θέση του βασιλείου του, το καθιστά πιθανό στόχο των Παρθών, ενώ οι καταιγιστικές εξελίξεις στην Αλεξάνδρεια, φανερώνουν την ολοένα και ασθενέστερη θέση της βασίλισσας του γνωστού κόσμου, κάτι που επιτρέπει στον βασιλιά της περιοχής αυτής να επέμβει στα εσωτερικά της Πτολεμαϊκής Αιγύπτου, δηλώνοντας την στήριξή του σε ομάδες στρατιωτικών που αρχίζουν να αμφισβητούν την δυνατότητα της βασίλισσας Κλεοπάτρας να αντιμετωπίσει τους εκβιαστές της, μετά την ξαφνική εξαφάνιση της κόρης της, Σελίνης.
Ο ηγέτης ωστόσο του μικρού αυτού υποτελούς στο στέμμα της Αιγύπτου βασιλείου επιλέγει να κρατά σχετικά χαμηλό προφίλ, κρατώντας πάντοτε κρυφό ένα μέρος της πολιτικής του ατζέντας.
