Ο βασιλιάς Φραάτης Δ΄ της Παρθίας είναι ένα ιστορικό πρόσωπο που, όπως και στο βιβλίο, γεννήθηκε κάποια στιγμή, στα μέσα περίπου του 1ου αιώνα π.Χ. και ανήλθε στην εξουσία το 37 π.Χ., για να βασιλέψει μέχρι τον θάνατό του το 2 π.Χ.
Καίτοι η πραγματική του ηλικία δεν μπορεί να υπολογιστεί με ακρίβεια κατά την έναρξη των γεγονότων του βιβλίου, ήτοι κατά το 20 π.Χ., αυτή ορίζεται καλλιτεχνική αδεία στα 50 περίπου έτη.
Ως Πάρθος, ο βασιλιάς Φραάτης θεωρούσε τον εαυτό του συνεχιστή της παλαιάς Περσικής Αυτοκρατορίας του Δαρείου και του Ξέρξη και ήταν εξ ορισμού εχθρικός απέναντι στα βασίλεια του ελληνιστικού κόσμου που προήλθαν από την κατάρρευση της παλαιάς εκείνης Αυτοκρατορίας, τον καιρό του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Όπως και στην πραγματικότητα, συνάντησε πολλές φορές στο πεδίο της μάχης τον Μάρκο Αντώνιο, ο οποίος στην πραγματικότητα εκπροσωπούσε τις ανατολικές κτήσεις της Ρώμης, αλλά είχε ως βάση επιχειρήσεων την Πτολεμαϊκή Αίγυπτο που δεν αποτελούσε ακόμα de facto τμήμα του ρωμαϊκού κόσμου.
Στην παράλληλη πραγματικότητα του βιβλίου, η αντιπαλότητα των δύο ανδρών επίσης υπάρχει, αλλά ο Μάρκος Αντώνιος εκπροσωπεί καθαρά εδώ την πτολεμαϊκή ισχύ και όχι τα ρωμαϊκά λάβαρα. Επί πολλά χρόνια, οι δυνάμεις των δύο ανδρών συγκρούονταν στα εδάφη της Μεσοποταμίας (σημερινό Ιράκ) με τους Πτολεμαίους να βγαίνουν πάντα νικητές χάριν της τεχνολογικής υπεροχής τους. Ο Φραάτης τότε, αποφάσισε να ανασυγκροτήσει το αρχαίο σώμα των αθανάτων και διέταξε τους Ζωροαστριστές ιερείς, τους λεγόμενους "μάγους", να αναπτύξουν τεχνολογικά αντίμετρα στην τεχνολογία των Πτολεμαίων, υποσχόμενος σε αυτούς θρησκευτική κυριαρχία πάνω στα παρθικά εδάφη. Και οι "μάγοι" επινόησαν το λεγόμενο "άρμα της φωτιάς". Αξιοποιώντας τόσο αυτό, όσο και το στοιχείο του αιφνιδιασμού, οι δυνάμεις των Παρθών, στο πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου καταφέρνουν μία σαρωτική νίκη κατά των δυνάμεων της βασίλισσας Κλεοπάτρας στην Μεσοποταμία, κατά την οποία καταφέρνουν να αιχμαλωτίσουν τον τραυματισμένο Μάρκο Αντώνιο, ο οποίος θα μπορούσε να κατέχει σημαντικές πληροφορίες για την άμυνα του Πτολεμαϊκού κράτους.
Όντας σε συνεννόηση με τον Οκταβιανό, αλλά και με τους αφανείς αντιπάλους της βασίλισσας Κλεοπάτρας, μέσα στην επικράτειά της, συναποφασίζει με αυτούς την τύχη του αιχμαλώτου τους, καθώς και τις κινήσεις τους για να αποδυναμώσουν την βασίλισσα της Αιγύπτου.
