Υπάρχει μία παροιμιώδης φράση που αποδίδεται στον μεγάλου Συρακούσιο μαθηματικό και εφευρέτη Αρχιμήδη, ο οποίος αναμφιβόλως υπήρξε ένα από τα σημαντικότερα επιστημονικά μυαλά που γεννήθηκαν ποτέ. Πρόκειται για την φράση που φέρεται να είπε λίγο πριν τον θάνατό του, το 212 π.Χ., την ημέρα που οι Ρωμαίοι κατέκτησαν την πόλη του. Η ιστορία που συνδέεται με την φράση αυτή, τον θέλει να είναι σκυμμένος και να χαράσσει κύκλους, κάνοντας προφανώς κάποιο σχέδιο, την ώρα που αισθάνεται πάνω από το κεφάλι του κάποια παρουσία. Ένας Ρωμαίος στρατιώτης είχε μπει στον χώρο εργασίας του και με προτεταμένο ξίφος ετοιμαζόταν να τον θανατώσει. Ο Αρχιμήδης δεν παρακάλεσε για την ζωή του. Στις λίγες στιγμές που του απέμεναν, ζήτησε μόνο τούτο από τον δολοφόνο του: "Μη μου τους κύκλους τάραττε (Μη μου χαλάσεις του κύκλους)". Κάπως έτσι λέγεται ότι πέθανε αυτός ο λαμπρός στοχαστής με το επιστημονικό πνεύμα που τόσα προσέφερε στην Ανθρωπότητα, όσο ζούσε.
Όχι όμως στην εναλλακτική ιστορία αυτού του βιβλίου. Με κάποιον τρόπο (που δεν μας αποκαλύπτεται παρά αρκετά μετά την αρχή του βιβλίου), ο Αρχιμήδης σώζεται και καταφέρνει να φύγει από τις Συρακούσες. Σύντομα φτάνει στην Αίγυπτο, όπου ο βασιλιάς Πτολεμαίος Δ΄ Φιλοπάτωρ τον κάνει βιβλιοθηκάριο (υπεύθυνο δηλαδή) της Μεγάλης Βιβλιοθήκης της Αλεξανδρείας. Και έτσι δημιουργείται μία ολόκληρη εναλλακτική αλληλουχία γεγονότων που οδηγεί στην αρχή του βιβλίου.
Διότι, ο Αρχιμήδης έχει την φαεινή ιδέα να μετατρέψει αυτό το κέντρο αποθησαύρισης της αρχαίας γνώσης σε ένα πραγματικό ερευνητικό κέντρο που θα αξιοποιούσε όλες τις εφευρέσεις τον ελληνιστικών χρόνων, με τρόπο χρήσιμο για το Πτολεμαϊκό Βασίλειο.
Το ερευνητικό ίδρυμα που θα άφηνε πίσω του, επιχορηγούμενο από τον πλούτο των βασιλέων της Αιγύπτου, θα αξιοποιούσε αργότερα την αιολόσφαιρα του Ήρωνα και άλλες πραγματικές και μη αρχαίες εφευρέσεις, αλλάζοντας έτσι ριζικά τον κόσμο γύρω του και μαζί του και την μετέπειτα ιστορία.
Σε αυτόν τον νέο, εναλλακτικό κόσμο, τοποθετείται η διήγηση του βιβλίου.
